We varen met een motorjacht van Le Boat over het Canal du Midi, het Étang de Thau en het Canal du Rhône à Sète richting de Camargue. Deze keer steken we vanaf het Canal du Midi het Étang de Thau over en varen we het Canal du Rhône à Sète op.
Tekst en foto’s Nico van Dijk
We zijn vanaf het Canal du Midi een stukje over het Étang de Thau gevaren naar Marseillan, het meest westelijke van de drie dorpen langs het Étang de Thau. Marseillan is een alleraardigst plaatsje met een leuke, niet al te grote haven, leuke restaurants en lokale winkels die vooral rond de kerk zijn gesitueerd.
Na het inkopen doen en lunchen varen we weer uit, terug door de vaargeul tot bijna tot de ingang van het Canal du Midi om dan scherp links af te slaan richting Sète. Onderweg passeren we de oesterkwekerijen waar het Étang de Thau vermaard om is. Een goede verrekijker is hier geen overbodige luxe, want de boeien liggen enorm ver uit elkaar.
Oesters, oesters en nog meer oesters
We passeren Mèze en Bouzigues, het centrum van de oester- en mosselkwekerijen van het Étang de Thau, op ruime afstand. Dat we daarmee het lokale oestermuseum en het brandweermuseum van Bouzigues missen, soit. Het varen hier is vrij eenvoudig. Het is min of meer rechtdoor varen, en de rijen palen van de oesterbanken ver aan bakboord passeren.
Na ongeveer anderhalf uur varen zijn we de binnenzee over. We varen bij de baai van Sète tussen de twee geel-zwarte bakens door, richting Peyrade. Dit is het Bassin des Eaux Blanches. We vermoeden dat de baai die benaming van het ‘witte water’ te danken heeft aan de schuimkoppen die hier vrij snel op het water verschijnen, want het is een echt windgat.
Sète zelf, de geboorteplaats van de Franse troubadour George Brassens, laten we rechts liggen. We kennen de stad al en de haveningang is erg lastig te benaderen. Harde wind en stromingen zijn hier spelbrekers. Bovendien kunnen we alleen bij de spoorbrug liggen en daar hebben we geen zin in.
Varen naar de Camargue
De ingang van het Canal du Rhône à Sète is herkenbaar aan de hoge brug van de autoweg die er overheen loopt. Het Canal is eigenlijk een combinatie van een aantal kanalen, waarvan sommige mogelijk zelfs al in de Romeinse tijd gebruikt werden. Dit kanaal loopt tot aan Aigues-Mortes door verschillende binnenzeeën zoals het Étang de Vic, of vlak achter een smalle duinenrij langs de Middellandse Zee. Na Aigues-Mortes, ons reisdoel, gaat het Canal landinwaarts richting St. Gilles en Tarascon. Je zit dan al in de Camargue.
De hefbrug van Frontignan
Bij de monding van het Canal du Rhône à Sète heb je links en rechts een nogal industrieel landschap. Het eerste dorp Peyrade varen we voorbij. Het dorp ziet er niet heel erg aanlokkelijk uit en heeft geen openbare aanlegplekken waar we onze huurboot kunnen afmeren. Direct na Peyrade ligt rechts een groot complex met olietanks. Ook dat varen we voorbij om nog een kilometertje door te varen naar Frontignan. Daar liggen twee bruggen, waarvan de dorpsbrug, een lage hefbrug die slechts anderhalve meter boven het water ligt, in augustus maar drie keer per dag open gaat: om half negen, om 13.00 uur en om 19.00 uur. In andere maanden gaat de brug maar 2 keer per dag omhoog. De linker oever, waar walstroom en water te krijgen is, ligt al vol, dus we gaan aan de rechter oever liggen.
Frontignan heeft een paar toeristisch aardige zaken om even te bekijken: een mooi, kloek en klassiek stadhuis, een gefortificeerde kerk, maar de belangrijkste attractie van Frontignan is de Muscat-wijn. Het is voorwaar geen straf om hier een paar uur te moeten wachten totdat de brug open gaat. We laten de avondopenstelling van de brug aan ons voorbij gaan en besluiten de nacht in Frontignan door te brengen. We tillen de fietsen op de wal en karren naar het 2 kilometer verderop gelegen strand bij Frontignan-Plage.
De volgende dag staan we vroeg op om als een van de eerste boten door de brug te kunnen varen. We zijn niet de enigen die deze route richting de Camargue afleggen, want er liggen nog meer huurboten van Le Boat te wachten. Na Frontignan moeten we nog een kort stukje door een smal kanaal met boeien slalommen, maar dan wordt het kanaal breder. Dat moet ook wel, want hier varen ook binnenvaartschepen.
Weids landschap met kanaal door binnenzeeën
Het landschap duidelijk anders dan langs het Canal du Midi. Hier geen moerassen, bossen of dorpjes waar je door heen vaart. In plaats daarvan vaar je door een kanaal dat links en rechts door, soms half ingestorte, dammetjes is afgescheiden van grote brakke binnenmeren. En vlak daarachter zie je de duinenrij met de Middellandse Zee. Op sommige plaatsen kun je aanleggen en loop of fiets je in korte tijd naar het strand. En juist dat contrast tussen het Canal du Midi en het Canal du Rhône à Sète maakt het zo leuk om met je huurboot door dit deel van Zuid-Frankrijk te cruisen. Vooral bij Les Alesquiers en Mas d’Angouleme loop je vanaf je afgemeerde boot binnen de kortste tijd naar het strand van de Méditerranée.
Ondergedoken pausen, ordentelijke badkleding en topless zonnen
Een andere leuke tussenstop, want een combinatie van cultuur en strand, is te vinden bij Villeneuve-lès-Maguelone. Op dit voormalige eilandje net voor de pontonbrug, staat een kathedraal, de Cathédrale Saint Pierre de Maguelone, waarvan de oudste resten dateren uit de vijfde eeuw. Karel Martel heeft hier in de achtste eeuw nog met de Moren gevochten. En in de vijftiende eeuw doken de pausen uit Rome hier zelfs enige tijd onder.
Tot de jaren negentig van de vorige eeuw was de kathedraal vervallen tot een ruïne, maar sindsdien is men met restauratiewerkzaamheden begonnen. Tegenwoordig is het eiland bezit van een familie die er een wijngoed en een restaurant heeft gevestigd. Alles is open voor het publiek. En je komt er met een gratis treintje vanaf de poort bij de pontonbrug.
Datzelfde treintje rijdt ook door naar het anderhalve kilometer verderop gelegen strand. Bij de voornaamste strandopgang van dit negen kilometer lange strand zijn in het hoogseizoen tal van faciliteiten, zoals een foodtruck en douches en toiletten. Op het familiestrand manen strenge bordjes dat je ordentelijke badkleding aan moet, op straffe van vervolging. Topless is echter toegestaan en het onofficiële naturistenstrand ligt in dit deel van Zuid-Frankrijk nooit ver weg.
Dit artikel maakt deel uit van een reisreportage over cruisen door Zuid-Frankrijk met een huurboot van Le Boat. Lees ook de andere artikelen uit deze serie:
– Zorgeloos varen over het Canal du Midi met een huurboot van Le Boat
– Cruisen met een huurjacht over het Canal du Midi naar Agde
– Cruisen op het Canal du Midi en Étang de Thau
– Varen met een motorjacht over het Canal du Rhône à Sète