We zijn op vaarvakantie door Zuid-Frankrijk met een huurjacht van Le Boat. Op dag twee van onze cruisevakantie door Zuid-Frankrijk staat de eerste grote tocht met onze 13 meter lange Royal Mystique op het programma. We varen vanaf Agde via de binnenzee het Etang de Thau naar Frontignan aan het Canal du Rhone à Sete.
Tekst en foto’s: Nico van Dijk
Slapen aan dek
Als we ’s ochtends wakker worden in het jachthaventje van Agde zien we eerst een merkwaardig tafereel op twee andere, door een groep van dertig Duitse jongeren gehuurde boten. In deze wat oudere motorjachten van een budgetverhuurder zijn te weinig slaapplaatsen in de hutten, waardoor ongeveer de helft van de opvarenden de frisse, wat vochtige nacht buiten in slaapzakken heeft doorgebracht. Zij liever dan wij.
Overtocht over het het Étang de Thau
Wij combineren een vaarvakantie op het Canal du Midi met een deel van wat ze bij Le Boat noemen, de Bewakersroute. Deze loopt via onder meer het Étang de Thau, Sète, badplaats La Grande Motte en Aigues-Mortes naar Saint-Gilles, maar zo ver gaan wij niet. Zo’n overtocht over het Étang de Thau moet je niet te licht opvatten. De map met waterkaarten barst van de waarschuwingen aan kapiteins die het meer willen oversteken. Je moet eerst een speciaal telefoonnummer van de havenautoriteiten, de ‘Capitainerie’, in één van de drie dorpen langs het meer bellen om te vragen of het verantwoord is het meer over te steken. En boven windkracht drie, of bij slecht zicht wordt de oversteek ten strengste afgeraden. De motorjachten van Le Boat zijn immers rivierboten die niet voor grote, onstuimige wateroppervlakten gebouwd zijn.
Ook onze Britse buren in de haven van Agde hebben de overtocht vorig jaar gemaakt. Maar halverwege stak er dusdanig veel wind op dat ze uit onbehagen maar de zwemvesten hebben aangetrokken. Dit jaar blijven ze lekker op het Canal du Midi ‘just floating around’, zoals ze zelf zeggen.
Oesterkwekerijen op het het Étang de Thau
Maar er is meer aan de hand met het Étang de Thau. Vanwege de oesterkwekerijen is er een zeer delicaat watermilieu en gelden er strenge regels om de waterkwaliteit te beschermen. Om die reden mag je er niet ankeren en zwemmen. Maar je mag ook het toilet en de douche in je boot niet gebruiken. Die lozen immers rechtstreeks naar buiten. En dat leidt tot de merkwaardige situatie dat je bij prachtig weer een paar uur op een boot zit, maar dat een verfrissende duik taboe is.
We bellen achtereenvolgens met de ‘Capitainerie’ van Marseillan over de oversteek (‘Pas de problème’) en kondigen bij de sluiswachter van Agde telefonisch onze komst aan. Dat moet ongeveer twintig minuten voordat je daadwerkelijk door de sluis wilt. En soms krijg je te horen dat je moet wachten. Dat is bijvoorbeeld het geval als er binnen een uur een grote rondvaartboot verwacht wordt.
Daarna starten we de motor, gooien de twee achtertrossen los en varen voorzichtig tussen onze buren uit, maken een scherpe draai in de smalle, volle haven en varen naar de sluis. Dat ging perfect! Bij de sluis liggen we net aangemeerd bij de wachtplaats als de deuren open gaan, er een boot uit komt en wij naar binnen mogen.
Ronde sluis van Agde
De bijna ronde sluis van Agde heeft drie ingangen. Ooit, tijdens een eerdere (land)vakantie, hadden we hier ginnegappend staan kijken naar de chaotische taferelen die zich destijds in de sluiskom afspeelden. De beste stuurlui staan immers aan wal. Maar nu mogen we zelf aan de bak. De sluiswachter helpt een handje met de landvasten, doet de deuren achter ons dicht, laat de sluis leeglopen en gooit vanaf de hoge walkant de lijnen weer los.
Dat ging vlekkeloos en we varen verder het kanaal op. We moeten een paar bochten draaien en varen even later de rivier de Herault op. Dit is lekker breed water, maar korte tijd later moeten we weer rechtsaf het smallere Canal op.
Dit is een super rustig stukje van het kanaal. We komen bijna niemand tegen. Alleen bij de tweede en laatste sluis, een voor het Canal zo kenmerkende ovalen sluis van Bagnas, komen we nog andere boten tegen. Ook deze sluis levert geen problemen op en we varen door richting het eind van het kanaal. Het landschap buiten de kanaaldijken verandert steeds meer in een moerasgebied waar reigers en andere vogels het voor het zeggen hebben. De walkanten zijn hier behoorlijk afgesleten en we zien dat de zuiging van de boot het ondiepe water nog wat ondieper maakt. Midden in het kanaal blijven dus.
Lastig te vinden boeien
Als we eindelijk bij het einde van het Canal du Midi en de ingang van het Étang du Thau komen, blijkt het nog verdraaid lastig te zijn om de groene boei te vinden die de ingang van de vaargeul naar Marseillan markeert. De foto’s van de haveningang in het kapiteinsboek zijn behoorlijk gedateerd, maar we komen er toch goed doorheen.
Bij het binnenvaren van de haven van Marseillan, die net voor 5,1 miljoen euro is opgeknapt, roepen de mannen van de havenautoriteiten ons vanaf de wal waar we moeten liggen. Ze helpen met de landvasten en vragen hoe lang we willen blijven. Tot vier uur ’s middags mogen we gratis blijven liggen. Daarna moeten we het overnachtingstarief betalen. Dat is bij veel havens afhankelijk van de lengte van je boot. En met z’n 13,25 meter valt onze boot net 25 centimeter in het hoogste tarief. De tarieven verschillen overigens enorm per haven. Dat is wel iets om tijdens een vaarvakantie door Zuid-Frankrijk in de gaten te houden.
Dit artikel maakt deel uit van een reisreportage over vaarvakanties in Zuid-Frankrijk. Bekijk ook:
– Zorgeloos varen over het Canal du Midi met een huurboot van Le Boat
– Cruisen met een huurjacht over het Canal du Midi naar Agde
– Varen met een huurboot door Zuid-Frankrijk: het Canal du Rhône à Sète
– Varen met een motorjacht over het Canal du Rhône à Sète
Le Boat verzorgt vaarvakanties in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Schotland, Ierland, Noord-Italië en Canada. Bekijk het aanbod.