Zion National Park hoort met het Bryce Canyon en Arches tot de populairste nationale parken. De bijna buitenaards mooie natuur en het feit dat Zion op slechts 2,5 uur rijden van Las Vegas ligt, brengen jaarlijks meer dan drie miljoen bezoekers naar het park. Een van de belangrijkste attracties: hiking The Narrows. Het vormt tevens het laatste nationale park van onze roadtrip per camper langs Utah’s Mighty Five.
Door Nico van Dijk
Van Bryce Canyon naar Zion National Park
Bryce Canyon en het 120 km verderop gelegen Zion maken beide deel uit van de zogeheten Grand Staircaise, een serie schuin liggende aardlagen die samen een honderden kilometers lange trap vormen, die eindigt in de Grand Canyon. Via de Scenic Byway 12, Highway 89 en Highway 9 komen we vanuit Bryce na een dik uur rijden in de Red Canyons. De in de rode rotsen uitgehouwen tunnels daar zijn geen probleem, maar de Zion-Mount Carmel-tunnel net na de Checkerboard Mesa, die de toegangspoort tot de vallei vormt, is dat duidelijk wel. Deze anderhalve kilometer lange tunnel is in de jaren dertig aangelegd en niet berekend op campers van vier meter hoog.
Spookrijden naar Zion National Park
Alleen als we precies midden op de weg door de tunnel rijden, hebben we nog dertig centimeter ruimte tussen het dak van onze camper en het gewelfde tunneldak. Na aanschaf van de verplichte tunnelpermit voor grote voertuigen leggen de parkrangers het tegemoetkomende verkeer stil. Stapvoets, licht peentjes zwetend, met de ogen strak op de middenlijn gericht, rijden we de tunnel in. Een paar centimeter teveel naar links of naar rechts en we zitten tegen het tunneldak en dat betekent schade én stapels formulieren invullen. Maar de stress zijn we op slag vergeten als we zonder brokken de tunnel uitrijden. Het verpletterend mooie uitzicht doet ons naar adem happen.
Zion: loodrechte rotsen en af en toe een aardbeving
De Zion-vallei, het oudste nationale park in Utah, is omgeven door honderden meters hoge, loodrecht oprijzende rode rotsen. Net als grote delen van het zuiden van Utah was dit gebied in de afgelopen 250 miljoen jaar geleden afwisselend een ondiepe zee, moerasdelta, maar ook onderdeel van de grootste woestijn die de aarde ooit heeft gekend. Zo’n vijftien miljoen jaar geleden werd dit gebied langs een breuklijn in de aardkorst omhoog gedrukt, waarna erosie door de Virgin Rivier het dal uitsleep. Heel af en toe is er een aardbeving te voelen, de laatste van enige omvang (5,8 op de schaal van Richter) dateert al weer uit 1992.
Bijbelvaste kolonisten
Mormonen die hier rond 1860 het gebied ontdekten, meenden het bijbelse Zion gevonden te hebben en gaven de bergen namen als Angels Landing, the Three Patriarchs, East en West Temple, Altar of Sacrifice en Cathedral Mountain. Hoewel voor hen indiaanse volken al duizenden jaren lang de vallei bewoonden, hielden de bijbelvaste Mormonen het er niet heel lang vol. Overstromingen, droogte en gebrek aan goede landbouwgrond deden menig kolonist verder trekken.
Water en woestijn
De Virgin River en haar zijrivieren zijn tot op de dag van vandaag allesbepalend in de vallei. Waar water is, is groen en dierenleven in de vorm van vogels, herten en bergleeuwen. Waar water ontbreekt, heerst de droogte en dorheid van het woestijnlandschap. Ingrijpen door mensenhand maakt echter ook woestijnen groen waardoor het rond het nabijgelegen St. George stikt van de schitterende groene golfbanen. Ook de trails door het park hebben meestal een link met het water.
Hiken, hiken en nog eens hiken
We rijden langs de Virgin River door naar de RV-camping in Springdale, een levendige plaats met veel hotels, cafés en restaurants. Voor liefhebbers van buitensporten, van paardrijden en bergklimmen tot mountainbiken, off-road crossen en canyoning, vormen Springdale en omgeving een paradijs. Vanaf de camping is het maar een korte wandeling naar de entree van het park, waar je bijna twintig prachtige ‘hikes’ kunt maken. Sommige trails zijn zo smal dat je je moet vasthouden aan langs de rotswand bevestigde kettingen. Zonder meer een afrader voor mensen met hoogtevrees, maar voor hen zijn genoeg veilige alternatieven, zoals de Emerald-pool Trail.
De topper: hiking The Narrows
Een van de mooiste wandelingen is door de Narrows, de smalste kloof van Zion met wanden die tot 300 meter hoog torenen. Omdat minstens zestig procent van de route door het water van de Virgin River moet waden, laten we ons bij een outfitter waterschoenen en een soort vissersbroek aan meten. Ook checken we of er ‘flashfloods’ verwacht worden. De hele ‘hike’ door de Narrows is zestien mijl, maar dan moet je wel over een vergunning, een slaapzak, proviand voor een dag en een gallon water beschikken. Wij maken een tocht van een paar mijl. De eerste anderhalve mijl gaat over een betonnen wandelpad, maar daarna is er geen ontkomen meer aan: we moeten het koele, stromende water in, de rivier is de route. Sommige mensen doen dat op slippertjes en in korte broek, maar een waterbestendig pak, waterschoenen met voldoende grip en een stevige stok genieten onze voorkeur. De rivier meandert eindeloos door de kloof, die soms maar zes meter breed is. Regelmatig hebben we geen andere keus dan tegen de stroom in tot ons middel door het water te waden. De zon voert in de smalle kloof een telkens veranderend spel van licht en schaduw op en af en toe spotten we herten.
Na twee dagen in Zion beginnen we aan onze tweedaagse terugtocht naar Denver, terug naar het inleverpunt van onze Travelhome-camper.
Meer lezen over reizen met de camper door dit deel van Amerika? Lees onze special.